Jonas
Door: Merel
Blijf op de hoogte en volg Merel
30 Mei 2014 | Duitsland, Tarmstedt
Dag 2 - Löningen - Tramsted 139 km.
Er kwam hier zojuist (9 uur 's avonds) een man op de fiets uit Zwitserland, via Rotterdam en weet ik veel waar nog allemaal. Hij is van plan naar het bovenste puntje van Noorwegen te gaan, en dan, via Helsinki en de Baltische staten weer terug.
Wauw. Ik ben echt een rookie XD. Supervet.
Wat heb ik een hekel aan het tekort aan straatnaambordjes hier in Duitsland. Op het platteland gaat het nog wel en rijd ik grotendeels op kompas en kaart, maar in de steden en dorpjes moet ik steeds van de hoofdwegen af; dan krijg je taferelen als fietspaden die plotseling ophouden (en stiekem op een magische manier verder gaan), straten die 4 of geen naam hebben, of ineens anders zijn gaan heten, maar ook mijn route die zichzelf in de was fietst. "Keer om". Dat staat er, echt. Op mijn uitgeprinte routebeschrijving. Ik lachte hard en ging verder.
Zo kwam ik, nadat het rustige blakke land ineens woest en bergerig werd (eigenlijk alleen glooiend, maar dat klinkt minder stoer), in Bremen. 8 km naar het centrum, prima, mooie bahnhof, mooie gebouwen, drukke en grote stad.
Tot het plotseling mis ging. Ik kwam uit bij het oude en gekraakte station, waar ik zelf wel blij van werd, want awesomeness, maar voor mijn route was het een dooddoener. "Over het Bahnhofdate en links aanhouden. Weg vervolgen" Dat deed ik. Maar ik kwam blijkbaar niet uit waar ik zou moeten uitkomen. Dus ben ik, opzoek naar een weg terug naar het stationsplein, want dezelfde weg terug is voor watjes, om die gebouwen heen gereden, maar ik kwam uit midden en ingesloten tussen de sporen. Ik bespoot de dronken en niet helemaal erbij uitziende zwerver die op het oude perron zat te chillen de weg te vragen. Hij kon zowaar Engels (was niet zo goed in Duits door zijn toestand) maar was verder niet heel behulpzaam, (hij probeerde het wel hoor, maar de aanwijzingen klopten gewoon niet). Daarna ging hij pissen, dus ik maakte me via de weg waarvandaan ik gekomen was snel uit de trappers (haha...), passeerde daarbij het prachtig geweldige zwerver-hippie-aso kamp, de krakers, en een man die geld vroeg voor het parkeren en fietste finaal de andere kant op, waarna ik de straat tegenkwam die ik moest hebben. Het geluk was echter niet van lange duur, want al snel was ik weer verdwaald. Een aantal geïmproviseerde routes later besloot ik dat ik een hekel aan deze stad had en dat ik er zo snel mogelijk weg wilde. Dat is gelukt, na een tocht van meer dan een uur. Mijn eindbestemming van de dag, Zeven, was maar liefst nog 40 km ver weg en het was inmiddels al 5 uur...
Alles deed me al pijn (ik moest eens weten, 20 km later...), ,aar ik moest en zou Bremen achter me laten. Nu ben ik in... Ik heb geen idee, boeit me ook niet. Ik lig in m'n warme slaapzak, op een camping 15 km van Zeven en ben uitgeput. Gesloopt.
Ik ga slapen.
Doei!
Er kwam hier zojuist (9 uur 's avonds) een man op de fiets uit Zwitserland, via Rotterdam en weet ik veel waar nog allemaal. Hij is van plan naar het bovenste puntje van Noorwegen te gaan, en dan, via Helsinki en de Baltische staten weer terug.
Wauw. Ik ben echt een rookie XD. Supervet.
Wat heb ik een hekel aan het tekort aan straatnaambordjes hier in Duitsland. Op het platteland gaat het nog wel en rijd ik grotendeels op kompas en kaart, maar in de steden en dorpjes moet ik steeds van de hoofdwegen af; dan krijg je taferelen als fietspaden die plotseling ophouden (en stiekem op een magische manier verder gaan), straten die 4 of geen naam hebben, of ineens anders zijn gaan heten, maar ook mijn route die zichzelf in de was fietst. "Keer om". Dat staat er, echt. Op mijn uitgeprinte routebeschrijving. Ik lachte hard en ging verder.
Zo kwam ik, nadat het rustige blakke land ineens woest en bergerig werd (eigenlijk alleen glooiend, maar dat klinkt minder stoer), in Bremen. 8 km naar het centrum, prima, mooie bahnhof, mooie gebouwen, drukke en grote stad.
Tot het plotseling mis ging. Ik kwam uit bij het oude en gekraakte station, waar ik zelf wel blij van werd, want awesomeness, maar voor mijn route was het een dooddoener. "Over het Bahnhofdate en links aanhouden. Weg vervolgen" Dat deed ik. Maar ik kwam blijkbaar niet uit waar ik zou moeten uitkomen. Dus ben ik, opzoek naar een weg terug naar het stationsplein, want dezelfde weg terug is voor watjes, om die gebouwen heen gereden, maar ik kwam uit midden en ingesloten tussen de sporen. Ik bespoot de dronken en niet helemaal erbij uitziende zwerver die op het oude perron zat te chillen de weg te vragen. Hij kon zowaar Engels (was niet zo goed in Duits door zijn toestand) maar was verder niet heel behulpzaam, (hij probeerde het wel hoor, maar de aanwijzingen klopten gewoon niet). Daarna ging hij pissen, dus ik maakte me via de weg waarvandaan ik gekomen was snel uit de trappers (haha...), passeerde daarbij het prachtig geweldige zwerver-hippie-aso kamp, de krakers, en een man die geld vroeg voor het parkeren en fietste finaal de andere kant op, waarna ik de straat tegenkwam die ik moest hebben. Het geluk was echter niet van lange duur, want al snel was ik weer verdwaald. Een aantal geïmproviseerde routes later besloot ik dat ik een hekel aan deze stad had en dat ik er zo snel mogelijk weg wilde. Dat is gelukt, na een tocht van meer dan een uur. Mijn eindbestemming van de dag, Zeven, was maar liefst nog 40 km ver weg en het was inmiddels al 5 uur...
Alles deed me al pijn (ik moest eens weten, 20 km later...), ,aar ik moest en zou Bremen achter me laten. Nu ben ik in... Ik heb geen idee, boeit me ook niet. Ik lig in m'n warme slaapzak, op een camping 15 km van Zeven en ben uitgeput. Gesloopt.
Ik ga slapen.
Doei!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
